Thursday, December 1, 2011

Η επιστήμη του να είσαι μαλάκας



Άρθρο version:


Όταν ακούς τις λέξεις γενετικά μεταλλαγμένα τρόφιμα τι σου έρχεται στο μυαλό; Ανθρώπινα-Μηχανικά μέλη; Πυρηνική ενέργεια; Φαντάζομαι....





Αυτοί οι επιστήμονες δεν έχουν ίχνος ανθρωπιάς πάνω τους; Το μόνο που μπορούν να μας φέρουν είναι ρύπανση, καρκίνος και διαστρέβλωση της φύσης; Σύμφωνα με πολλούς διαδηλωτές ανά τον κόσμο, ναι. Ντάξει, δημοκρατία έχουμε, όλοι δικαιούνται μια ευκαιρία να συμφωνήσουν μαζί μου. Και είμαι βέβαιος ότι θα ακούσω κορυφαία επιχειρήματα από ενήλικες που κυκλοφορούν στο δρόμο ντυμένοι αγελάδες, ντομάτες και σπερματοζωάρια.


Αλλά μέχρι να βρουν κι αυτοί ένα blog ή μια ιντερνετική εκπομπή να πούνε το κομμάτι τους, λέω να αραδιάσω πρώτος την άποψή μου.

Ας ξεκινήσουμε απ’ τα εύκολα. Γενετικά τροποποιημένες τροφές. Η γενετική τροποποίηση είναι απλά η συνειδητή επιλογή γονιδίων που κωδικοποιούν επιθυμητά χαρακτηριστικά, όπως αντοχή στον παγετό, μυτερά αυτιά ή μεγάλα φρούτα. Δεν είναι κάτι καινούργιο. Μάλιστα, είναι ένα από τα πιο παλιά κόλπα που χρησιμοποιεί ο άνθρωπος. Όταν ένας βοσκός διασταυρώνει τις κατσίκες που κατεβάζουν πολύ γάλα για να βγάλουν παιδιά που κατεβάζουν ακόμα περισσότερο γάλα, τροποποιεί γενετικά το κοπάδι του. Το ίδιο συμβαίνει με τα όλα τα οικόσιτα ζώα και φυτά που έχεις συναντήσει. Το λάχανο; Γενετικά μεταλλαγμένο. Το σιτάρι και το καλαμπόκι; Γενετικά μεταλλαγμένο. Το τσιουάουα σου; Γενετικά μεταλλαγμένο. Απ’ τη στιγμή που δεν τρέφεσαι αποκλειστικά με άγρια μούρα και κυνήγι, τρως γενετικά μεταλλαγμένες τροφές από την αργοτική επανάσταση του 8000 πΧ. Απλά σήμερα, αντί να περιμένουμε 10-20 η 100 γενιές για να πιάσουν οι διασταυρώσεις μπορούμε να κάνουμε την ίδια δουλειά στο εργαστήριο, πιο γρήγορα, πιο ελεγχόμενα και με μεγαλύτερη ασφάλεια.

Οπότε ποιό ειναι το πρόβλημά σου, μαλάκα οικολόγε διαδηλωτή; Όταν το κάνουν παραδοσιακοί ρουστίκ αγρότες με κόκκινα μάγουλα είναι ΟΚ, αλλά όταν έρχονται οι κακοί επιστήμονες με άσπρες ρόμπες και δοκιμαστικούς σωλήνες και το κάνουν 2 φορές καλύτερα είναι επέμβαση στη φύσηηηη; Αει και γαμήσου χίπισσα! Παρ’ την τρομολαγνεία και το κιτσαριό και μπες κι εσύ μια στα τρένα με τις υπόλοιπες μελιτζάνες, βρωμιάρα! 


Χάρη στη γενετική, δημιουργούμε ποικιλίες που αντέχουν στο κρύο και σώζουν κόσμο από λιμούς, ψεκάζουμε τα χωράφια μας με λιγότερα φυτοφάρμακα από ποτέ και μπορούμε να βγάζουμε περισσότερες σοδειές στον ίδιο χρόνο για να ταΐζουμε τα παιδάκια στην Ανγκόλα. Κι εσύ μας λες να τα στείλουμε όλα αυτά περίπατο, γιατί φοβάσαι μη σε δαγκώσουν οι ντομάτες σου! Καλά. Φρόντισε πρώτα το μουνί σου να μη βρωμάει σαν καμένο ντουί και μετά έλα κάνε μου κύρηγμα!

Ναι, αλλά τι γίνεται με την πυρηνική ενέργεια; Εκεί δεν παίζουμε με παντζάρια και λαχανάκια Βρυξελλών! Εκεί έχουμε ουράνιο. Έχουμε ραδιενεργά απόβλητα! Έχουμε 3 mile island. Έχουμε γαμημένο ΤΣΕΡΝΟΜΠΙΛ! Ξέρεις φίλε πόσοι εργάτες πέθαναν στο ατύχημα του Τσέρνομπιλ; 31! Και ξέρεις πόσοι ακόμα πέθαναν εξαιτίας της ραδιενέργειας; ΔΕΚΑΕΦΤΑ! Ε; Δεκαεφτά, σοβαρά; Δηλαδή σύνολο 48 άτομα. ΟΚ... Κάτσε να δούμε το επόμενο ατύχημα. 3 mile island. Καλά, εκεί έγινε της πουτάνας! Το είδα και στο X-Men origins! Στο 3 mile island σκοτώθηκαν... κανένας. Και η μέση ποσότητα ραδιενέργειας που απελευθερώθηκε ανά κάτοικο ισοδυναμεί με ΜΙΑ ΑΚΤΙΝΟΓΡΑΦΙΑ ΘΩΡΑΚΑ! Και γι’ αυτό οι Ηνωμενες Πολιτειες δεν έχουν χτίσει ούτε μισό πυρηνικό εργοστάσιο εδώ και 30 χρόνια! Για μια ακτινογραφία θώρακα!




Ας συγκρίνουμε τώρα αυτά τα νούμερα με τα 500 και βάλε άτομα που πέθαναν μόνο τα τελευταία 5-6 χρόνια, μόνο στην εξώρυξη πετρελαίου και μόνο στην Αμερική. Καλά, για τα ανθρακωρυχεία, ας μην το πιάσω καλύτερα γιατί υποτίθεται ότι γράφω για την πλάκα. Όσον αφορά τις επιπτώσεις στο περιβάλλον, για να δούμε τι έχουν προκαλέσει οι συμβατικές μέθοδοι παραγωγής ενέργειας.
 




Για δείξε λίγο τη ρημαγμένη φύση γύρω από το Πριπιάτ και το Τσέρνομπιλ.


Oh… Ναι αλλά τα απόβλητα του πυρηνικού εργοστασίου έχουν ραδιενέργεια! Και η ραδιενέργεια προκαλεί μεταλλάξεις, τερατογένεση, θάνατο, βιασμούς, λευχαιμία, μόλυνση, νεκρά ψάρια, αποβολές, κι άλλους βιασμούς, καρκίνους, φίδια με 2 κεφάλια, γκοτζίλα, mecha-γκοτζίλα και γκοτζιλα εναντίον Γκαϊγκάν! ΙΣΧΥΕΙ, δε λέω! Αλλά άκου το πιο κορυφαίο απ’ όλα: σύμφωνα με έκθεση του περιοδικού Science, η στάχτη που βγαίνει από τα εργοστάσια που καίνε άνθρακα είναι πιο ραδιενεργή κι από πυρηνικά απόβλητα! ΡΟΥΦΑ ΤΟ ΤΣΙΡΛΙΟ ΜΟΥ ΑΚΤΙΒΙΣΤΗ! Αν θες να πας κόντρα στα εργοστάσια που σου παρέχουν το φως που κρατάει τις αρκούδες μακριά τη νύχτα, πιάστα με τη σωστή σειρά τουλάχιστον. Δεν ξέρω σε ποια ουτοπία νομίζεις ότι ζεις, αλλά εδώ στον πλανήτη γη το έτος 2011 ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ηλεκτρικό ρεύμα χωρίς κινδύνους. Οπότε παρ’ τα βαρέλια σου και τράβα στην Πτολεμαΐδα να κάνεις τον καραγκιόζη! Και μάντεψε με ποιο μεταφορικό μέσον θα πας.

Όλοι φοβόμαστε αυτό που δεν καταλαβαίνουμε. Και το κακό είναι ότι η πυρηνική ενέργεια περιλαμβάνει ένα από τα πιο δυσνόητα κομάτια της φύσης. Το άτομο. Ο υπο-ατομικός κόσμος ήταν πάντα πηγή τρόμου για μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού. Θυμάστε τι είχε γίνει όταν ετοίμαζαν να ανάψουν τον Large Hadron Collider στο CERN; Η αμόρφωτη στρατιά κυκλοφορούσε στο facebook και στο youtube και σχολίαζε πώς ο LHC θα ανοίξει μαύρη τρύπα και θα μας καταπιεί σαν το Κράκεν. Οι πιο θεοί όμως ήταν αυτοί που ρωτούσαν με στόμφο: "δεν καταλαβαίνω ποια είναι η χρησιμότητα του CERN. Μαζευτήκανε οι σπασίκλες και ζητάνε εκατό δις για να κουντουλάνε προτώνια; Τι θα βγει από ‘κει μέσα που θα κάνει τη δικιά μου ζωή καλύτερη;" Ε ΗΛΙΘΙΕ! Εκτός απ’ την μικρή και ασήμαντη δουλειά που λέγεται ξεκλείδωμα των μυστικών της φύσης, το CERN έπαιξε και καθοριστικό ρόλο στην εγκατάσταση και την εξάπλωση του ευρωπαϊκού ίντερνετ στα τέλη της δεκαετίας του 80. Κοινώς, μια εφεύρεση που βγήκε από το CERN και σου επιτρέπει αυτή τη στιγμή να το βρίζεις στο internet, ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ! ΜΑΛΑΚΑ!

Δε μπορώ να ακούω άλλη τεχνο-παράνοια! Άλλο να αγχώνεσαι λίγο για την ηθική στην επιστήμη, κι άλλο να βασίζεις το άγχος σου σε ταινίες του Σβατζενέγκερ! Όταν βγήκε η Ντόλι, όλοι είχανε φρικάρει με τους ανθρώπινους κλώνους. Ε! Ψιτ! Μαλάκα! Έχουμε ήδη ανθρώπινους κλώνους! Τους λέμε ομοζυγωτικά δίδυμα! Τις προάλλες έδειχνε ένα απ’ αυτά τα ταινιο-ντοκιμαντέρ της πούτσας ο ΣΚΑΙ και περιέγραφε μια μελλοντική δυστοπία όπου όλοι οι άνθρωποι αρνούνται τη φύση τους και αναβαθμίζουν το σώμα τους με μηχανικά εμφυτεύματα. Εεε... τι εννοείς «μελλοντική»; Όταν φοράς φακούς επαφής, σιδεράκια ή ακουστικά βαρυκοΐας, τι νομίζεις ότι κάνεις, ηλίθιε; Αν το πάντρεμα σάρκας και μηχανής σου φαίνεται αφύσικο και ανήθικο, τράβα να το πεις στον παππού με τον βηματοδότη και στον πιτσιρικά με το τεχνητό νεφρό.

Θες, δε θες, αυτοί που κάνουν πειράματα σε ανυπεράσπιστα σκυλάκια είναι οι ίδιοι που παρέχουν ινσουλίνη στη διαβητική γιαγιά σου. Και αυτοί που «παίζουν τον Θεό» και μελετάνε τον υπο-ατομικό κόσμο και την προέλευση του σύμπαντος είναι οι εμπνευστές των τρανζίστορ που σου επιτρέπουν αυτή τη στιγμή να διαφωνείς μαζί μου στα σχόλια. Πόσο δεδομένα θεωρείς τα καλούδια της επιστήμης; Για την επόμενη βδομάδα, κάνε το πιο απλό πείραμα: αντικατέστησε το λέιζερ ποντίκι σου με ένα απ' αυτά τα παλιά με τη μπίλια και μέτρα πόσες μέρες θα αντέξεις χωρίς να σου 'ρθει να το πετάξεις στον τοίχο! Ή μήπως νομίζεις ότι όλα αυτά τα ‘χουμε καιρό; Ξέρεις τι έβλεπε παλιά η 15χρονη κοπέλα για να περνάει η ώρα; Ούτε Φιλαράκια, ούτε Lost, ούτε How I met your mother. Έβλεπε τον κώλο ενός αλόγου να πηγαίνε πέρα δώθε για τέσσερις ώρες. 


Και μετά φόρτωνε ξύλα στο κάρο γρήγορα, για να γυρίσει πριν την πιάσει η νύχτα και τη φάνε οι λύκοι! Αυτά δε γινόντουσαν σε κάποια αρχαία ξεχασμένη εποχή. Αυτά τα ‘κανε η γιαγιά κι ο παππούς σου! Κι ο κύριος λόγος που δεν κάνεις ΚΙ ΕΣΥ τα ίδια, είναι αυτοί εδώ οι κύριοι.


Αν θέλεις να τα ισοπεδώνεις όλα και να βλέπεις όποια πλευρά του νομίσματος σε συμφέρει, έχε τουλάχιστον την αξιοπρέπεια να το κάνεις μακριά από εφευρέσεις όπως facebook, internet, PC, ηλεκτρικό ρεύμα και σπίτι με κεντρική θέρμανση. Η τεχνολογία δεν είναι δικαίωμα. Είναι προνόμιο! Αχάριστε!




ΜΠΡΑΦ VERSION: Mikeius VS Τεχνοφοβία





Friday, September 16, 2011

Γιατί μου άρεσε το Captain America:

Ορίστε. Το είπα. Με λένε Mikeius και μου άρεσε το Captain America. Μπορεί το τέλος να ήταν λίγο μουφέ, αλλά στο σύνολο ήταν μια χαρά αξιοπρεπέστατη superhero movie. Με αυτήν την αφορμή θέλω να βγάλω από μέσα μου τρία βασικά points που με κάνουν και απολαμβάνω ταινίες όπως αυτή. Και εξηγώ:

Πρώτον:
ΞΕΡΩ ΤΙ ΤΑΙΝΙΑ ΠΑΩ ΝΑ ΔΩ.
Δεν κατάλαβα ποτέ το κλασικό γκαργκάλι που πάει και βλέπει ταινίες στο σινεμά και μετά παραπονιέται για το concept τους. Όχι για τις ερμηνείες, τη σκηνοθεσία ή το σενάριο, αλλά για την ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΙΔΕΑ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ! Πάρτε μια γεύση από "reviews" στο athinorama.gr που δείχνουν ακριβώς τι εννοώ: 

"blakeia! oi kaloi ameriklanoi pou erxontai na swsoun tin eurwpi..."
- [by Captain Obvious]

"Γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο να πλασάρεις στο παγκόσμιο κοινό έναν σωτήρα της γης ντυμένο με την αμερικανική σημαία"
- [by Κώστας DUUUUUH]

"κλασσικη αμερικανια..."
- [by Χαιροπολύ Χαιρόπουλος]

Πώς ακριβώς μπήκες στην αίθουσα χωρίς να γνωρίζεις έστω και χοντρικά τι θα παιχτεί στην οθόνη; "Κλασική αμερικανιά"... Ζούμε στον 21ο αιώνα όπου η προώθηση για μια ταινία γίνεται με άρθρα, διαφημίσεις στην τηλεόραση, παιχνίδια, αφίσες, viral videos, συσκευασίες δημητριακών, παιδικά McMenu και προβολές του trailer στα όνειρά σου από τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο. Απ' τη στιγμή που ζεις κι εσύ σ' αυτόν τον κόσμο και ΔΕΝ έμαθες για την πρεμιέρα της ταινίας έτσι:


δεν έχεις δικαίωμα να παραπονιέσαι ότι κακώς πλήρωσες να δεις μια "κλασική αμερικανιά". Ειδικά όταν ο τίτλος της είναι CAPTAIN FUCKING AMERICA!!! Είναι σαν να γκρινιάζω ότι η ταινία Transformers είναι χάλια γιατί βασίζεται σε διαφήμιση παιχνιδιών. ΛΑΘΟΣ! Το απόστημα του Michael Bay αξίζει τη χλεύη και την αποστροφή όλων μας, αλλά όχι για την κεντρική ιδέα του. Υπάρχουν σωστοί και λάθος λόγοι για να θάψεις μια ταινία. Και αυτό με οδηγεί στο επόμενο point μου:

Δεύτερον:
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΩΣΤΟΙ ΚΑΙ ΛΑΘΟΣ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΘΑΨΕΙΣ ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ.
Γιατί κάποιες χαζές ταινίες όπως το Captain America μου προσφέρουν ένα ευχάριστο, ανέμελο δίωρο, αλλά κάποιες θεωρητικά εξίσου χαζές ταινίες όπως το Transformers με κάνουν να βγάζω αφρούς; Στην τελική και οι δύο Χολιγουντιανό χυσαμόλι δεν είναι; Ναι και όχι. Μεταξύ των blockbuster, η κύρια διαφορά είναι η καλή εφαρμογή versus κακή εφαρμογή της τέχνης που λέγεται "κινούμενη εικόνα". Δεν έχει σημασία αν το σενάριο πραγματεύεται ρομπότ, εξωγήινους, ιππότες, ορκ ή μασκοφόρα ιπτάμενα νυχτόβια θηλαστικά με κολάν. Ένα καλό πλάνο είναι ένα καλό πλάνο, πάει και τελείωσε! Είναι σαν να συγκρίνεις παγωτό απ' το περίπτερο και παγωτό από το Waffle House. Κανένα από τα δύο δεν είναι καλό για την υγεία σου, αλλά όλοι αναγνωρίζουμε ότι έχουν διαφορά και μάλιστα μεγάλη!

Ας πάρουμε για παράδειγμα το Independence Day. Η ταινία έχει να κάνει με μια εισβολή εξωγήινων που αποτρέπεται επειδή δεν έχουν μπει στον κόπο να εγκαταστήσουν στα διαστημόπλοιά τους ένα anti-virus της προκοπής. Κλισέ αμερικανίλα μέχρις εσχάτων, ΑΛΛΑ όταν μαγειρεύει τα πλάνα ο Roland Emmerich, παίρνεις αυτό:


Ορίζοντας. Γραμμές φυγής. Μετρημένο design. Ρεαλιστικά χρώματα. Ο Emmerich απεικονίζει την εξωγήινη απειλή ως σκοτεινό σύννεφο που κυριολεκτικά επισκιάζει τα πάντα και ταυτόχρονα χρησιμοποιεί την λωρίδα του ουρανού ως άξονα συμμετρίας μεταξύ πόλης και σκάφους. Έτσι, μας πασάρει υποσυνείδητα ότι όταν κοιτάμε στον ουρανό τους βίαιους, ιμπεριαλιστές, αποικιοκράτες εξωγήινους, κατά βάθος βλέπουμε τον κακό εαυτό μας στον καθρέφτη. ΑΥΤΟ ΛΕΓΕΤΑΙ ΔΟΜΗ ΠΛΑΝΟΥ ΚΥΡΙΟΙ! Θέλω να πατήσω pause και να το κάνω αφίσα! Όταν απ' την άλλη μαγειρεύει τα πλάνα ο Michael Bay...


ή ο J.J. Abrams...
ακόμα και ένα αξιοπρεπέστατο στόρι όπως το Super 8 μπορεί να χαθεί πίσω από μπλε φίλτρα, κουνημένα-Jason-Bourne-πλάνα και πολλές, μα πάρα πολλές, μα πάααααρα πολλές λάμψεις. Σοβαρά, τι έχουνε πάθει όλοι με αυτή τη μαλακία; Κάποτε μια λάμψη στο φακό ήταν αρκετός λόγος για να απολύσεις τον οπερατέρ. Πλέον τις χρησιμοποιούν λες και είναι πιτσιρικάδες που μόλις αγόρασαν το Adobe After Effects!

Πέρα από τα "γραφικά" όμως, το Captain America είναι πάνω απ' όλα geek movie. Και ένα geek movie πρέπει να σέβεται το αντικείμενό του, χωρίς ταυτόχρονα να γλείφει τις κωλοτρυπίδες των fanboys. Όταν το εισιτήριό μου έγραφε "Transformers", περίμενα να δω γαμημένα Transformers. Δεν ήθελα να μάθω ούτε πόσο γαμάει ο Αμερικανικός Στρατός, ούτε πώς θα λύσει τα σχεσιακά του ένας 18χρονος πρόωρος εκσπερματιστής, λες και βλέπω Dawson's Creek με ρομπότ για φόντο! Για άλλη μια φορά, οι εικόνες μιλούν από μόνες τους:

Μάχη στο CAPTAIN AMERICA: Ο ήρωας ποζάρει φάτσα-κάρτα κι από πίσω γαμιέται ο Δίας.

Μάχη στα TRANSFORMERS: Τα ρομπότ είναι κομπάρσοι στην ίδια τους την ταινία.
Όταν περνάς από το σκίτσο στο φιλμ και μεταφέρεις ένα κόμικ/καρτούν στη μεγάλη οθόνη, λογικό είναι να δείχνεις λίγο παραπάνω την ανθρώπινη πλευρά των γεγονότων, δε λέω. Αλλά μην ξεχνάς ότι έχεις να κάνεις με σούπερ-ήρωες. ΣΟΥΠΕΡ! Ο ρεαλισμός και η "βρωμιά" έχουν τα όριά τους. Και μια και θίξαμε τον ρεαλισμό...

Τρίτον:
ΕΝΑΣ BATMAN ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΟΣ
Έχω σιχαθεί κάθε φορά που βγαίνω από προβολή κομιξο-ταινίας να ακούω από παντού "Πωωωω... Τι παραμυθάκι είδαμε πάλι; Ο Batman ήταν πολύ πιο ρεαλιστικός". Ο ΒΑΤΜΑΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΒΑΤΜΑΝ ΗΛΙΘΙΕ! Δεν έχει σούπερ δυνάμεις! That's the point!!! Όλο το κόμικ περιστρέφεται γύρω από αυτό, πόσο μάλλον οι ταινίες. Από τότε που βγήκε το Batman Begins έχει γίνει άγραφος κανόνας ότι οι ταινίες Marvel και DC πρέπει να είναι σκοτεινές και ρεαλιστικές. Ο Batman είναι ψυχωτικός που κουβαλάει παιδικά τραύματα κι ο Iron Man είναι νάρκισσος σε κρίση μέσης ηλικίας. ΟΚ. Ο Captain America είναι απλά ένα καλό παιδί. Πειράζει δηλαδή να έχουμε ΚΑΙ τέτοιους ήρωες;

Το ίδιο ισχύει για τους κακούς. Όταν ο ιδεαλιστής εισαγγελέας Harvey Dent πέφτει θύμα προδοσίας από το ίδιο το σύστημα που είχε ορκιστεί να υπερασπίζεται, μετατρέπεται στον Twoface, ένα κυνικό τέρας με καμμένη μούρη και πλήρως διαστρεβλωμένη άποψη για το τι εστί δικαιοσύνη. Γαμάτη εξέλιξη χαρακτήρα, πεμπτουσιακός τραγικός ήρωας και άλλα τέτοια. Ο Red Skull απ' την άλλη, αντλεί τις δυνάμεις του από τα πνεύματα της Βαλχάλα και είναι τόσο κακός, που τον διώξανε απ' τους Ναζί γιατί ήταν υπερβολικά κακός!

HAIL FUCKING HYDRA!
Αυτοί οι Ναζί ρε γαμώτο... Απολυταρχία, πόλεμοι, γενοκτονίες, αλλά οι πούστηδες ήξεραν να σχεδιάζουν στολές. Ακόμα και όταν τις φοράει το καραφλό ξώγαμο του Hellboy και του Michael Jackson. Όπα! Too soon?

Έχω μια θεωρία για την κρίση "σκοτεινίλας" που μαστίζει αυτές τις ταινίες. Το κοινό τους είναι τα παιδιά των 80s και 90s που διάβαζαν τις περιπέτειες του Superman και του Iron Man και δεν έβλεπαν την ώρα να προχωρήσει η τεχνολογία για να δουν τους αγαπημένους τους ήρωες στη μεγάλη οθόνη. Η τεχνολογία προχώρησε, αλλά τα παιδιά στο μεταξύ έγιναν 30 χρονών γάιδαροι και τώρα νιώθουν λίγο άβολα να παραδεχτούν ότι γουστάρουν τέτοιες ταινίες. Η λύση: σκοτεινές, σοβαρές, ρεαλιστικές superhero movies. Το τέλειο ξεκάρφωμα! Ας λέμε στις γκόμενες ότι γουστάρουμε το Watchmen γιατί έχει βάθος και ότι απορρίπτουμε το Captain America ως κιτσαριό.

Εγώ απ' την άλλη ξέρετε τι θεωρώ κιτσαριό; Όταν στο Dark Knight ο Harvey Dent και ο Commissioner Gordon πιάνουν μια υπερβολικά """ρεαλιστική""" συζήτηση για το πώς θα ρίξουν τη Μαφία. Και ξαφνικά, εκεί που νομίζω ότι βλέπω τον Πληροφοριοδότη του Scorcese, σκάει μύτη ένας τύπος ντυμένος νυχτερίδα και αρχίζει να συζητάει το ίδιο """ρεαλιστικά""" με αυτούς!

LAAAAAAAAME !
Δεν λέω ότι το Captain America είναι καλύτερο από το Dark Knight. Αλίμονο! Ούτε καν το αγγίζει. Απλά λέω ότι όσον αφορά τα superhero movies, ο ρεαλισμός δεν χρειάζεται να είναι μονόδρομος. Μην ξεχνάμε ότι πριν βγει το Dark Knight, η μέχρι τότε καλύτερη ταινία Batman περιλάμβανε αυτό:


ΚΑΙ ΓΑΜΟΥΣΕ!


Saturday, August 27, 2011

Σεξ, βία και P.S. Τρία

Το παρόν άρθρο ΔΕΝ αφορά το πανεπιστημιακό άσυλο. Όποιος θέλει την άποψή μου για το θέμα, μπορεί να διαβάσει την προ-τελευταία παράγραφο αυτού του άρθρου (αχ, τα νιάτα...) και να μου πρήξει τ' αρχίδια ανάλογα. Αντιθέτως, μόνο και μόνο για να σας τη σπάσω, θα ασχοληθώ με το πιο εσωτερικό, nerdy και αποξενωμένο κομμάτι της θεματολογίας του blog:

VIDEOGAMES ! ! !
(sorry Silia)

Οπότε, όσοι από σας δεν έχετε δει ποτέ στρατιωτάκια και τανκσάκια με health bars να παρελαύνουν μπροστά στα μάτια σας όταν τα κλείνετε για να κοιμηθείτε λόγω υπερβολικής έκθεσης σε κάποιο strategy, άιντε τη βόλτα σας να δείτε "Πολυκατοικία" σε επανάληψη ή να σχολιάστε πόσο kouklara είναι η κολλητή σας στη φωτογραφία με το μαγιό στο facebook.

Έφυγαν;... ΟΚ, πάμε. Σε πρώτη φάση, θα αποπειραθώ να κράξω τους αγγουροκωλιάρηδες που φοβούνται για την επιρροή που μπορεί να έχει η βία και το σεξ των games στη νεολαία μας. Αφορμή αυτή τη φορά ήταν μια δικαστική απόφαση στην Καλιφόρνια, σύμφωνα με την οποία η μέχρι τώρα απαγόρευση πώλησης βίαιων games σε ανήλικους κρίθηκε αντισυνταγματική. Ταυτόχρονα, αντίστοιχες διατάξεις που αφορούν περιορισμούς ενάντια σε σεξουαλικές εικόνες παραμένουν σε ισχύ. ΚΟΙΝΩΣ: Το 6χρονο παιδάκι στην Καλιφόρνια μπορεί πλέον νόμιμα να δει την Sonya να παθαίνει αυτό:





Αλλά, αν κατά τη διάρκεια του ξεκοιλιάσματος πεταχτεί στο άσχετο μια ρώγα, τότε το παιχνίδι κρίνεται ακατάλληλο. Αμερικάνοι...

Τέτοιες παράδοξες υπερβολές όπως η συγκεκριμένη απόφαση μου δείχνουν ότι η αντιμετώπιση των games από την ευρύτερη κοινωνία ήταν και παραμένει βουτηγμένη στην έχθρα, το φόβο και την άγνοια. Παρόλο που τα παιχνίδια σήμερα έχουν γίνει mainstream διασκέδαση για νέους ενήλικες, η ΑΠΟΔΟΧΗ αυτού του τρόπου διασκέδασης παραμένει κολλημένη σε παλιότερες εποχές. Το gaming είναι παιδική απασχόληση στα μάτια του μέσου Έλληνα. Σε αντίθεση με ένα βιβλίο, ένα κόμικ ή ένα DVD που θεωρείται μέσον για να περάσεις ένα μήνυμα ή τουλάχιστον να πεις μια ιστορία, ένας τίτλος για κονσόλα ή PC παραμένει "δώρο για το ανιψάκι" ακόμα και σήμερα. Γι' αυτό όταν εισχωρούν σε αυτό το μέσον η βία και κυρίως το σεξ, η μαμά παθαίνει πανικό.


Το θέμα είναι ότι η βία στα ηλεκτρονικά παιχνίδια, όσο ρεαλιστική κι αν δείχνει, είναι ΨΕΥΤΙΚΗ. Αν θεωρείς το 10χρονο παιδί σου ανίκανο να ξεχωρίσει την ψεύτικη βία από την αληθινή, το υποτιμάς και προσβάλλεις τη νοημοσύνη του. Απ' τη στιγμή που πιστεύεις ότι η εικονική βία οδηγεί σε πραγματική βία και θέλεις να απαγορεύσεις το GTA και το Call of Duty, θα πρέπει να απαγορεύσεις και τα πλαστικά σπαθιά, τα πολύχρωμα πιστολάκια που κάνουν πιτσίου-πιτσίου, καθώς και οποιαδήποτε επαφή με εικόνες φρικτών βασανιστηρίων που εσύ η ίδια τσαμπουνάς στο παιδί σου από το δημοτικό:


Αλλά ακόμα και να δεχτούμε ότι η βία σε μερικά παιχνίδια όπως το Manhunt είναι "άνω των 18", εκεί που πραγματικά ξύνω το κεφάλι μου με απορία είναι η ανησυχία για το σεξ. Θυμάμαι όταν είχε βγει το Mass Effect, αντικειμενικά ένα από τα αριστουργήματα του gaming με σπάνιο συνδυασμό ψυχαγωγίας και ώριμου σεναρίου, είχε γίνει της πουτάνας στην Αμερική και τη Δυτική Ευρώπη επειδή το παιχνίδι περιέχει μια σκηνή με hot space fucking! (2:17 και μετά)



Κυρίες και κύριοι, αυτό ήταν όλο! Αυτή ήταν η επίμαχη σκηνή που χαντάκωσε το Mass Effect με "άνω των 17" rating και αμαύρωσε το gaming στα μάτια του κόσμου για κανα χρόνο. Μας δουλεύουν;!; Πιο χοντρά γαμήσια έτρωγε στα 90s η Μυρτώ Αλικάκη στο "Αναστασία" και η σειρά προβαλλόταν καμιά ώρα μετά τις ειδήσεις! Θέλω να βρω τον μαλάκα που ξεκίνησε την εκστρατεία κατά του Mass Effect και να του κάνω Rickroll με το βίντεο από το Ring! Και όσον αφορά την προβολή γυμνού στα games, ναι, συμφωνώ πως είναι αρκετά πιο διαδεδομένη και πιο ανώριμη, αλλά περιορίζεται σε τζαπανάκια με σχολικές στολές και βυζάρες, ξωτικίνες με μικρή πανοπλία και βυζάρες ή οπλισμένες κομάντο με κοντά σορτσάκια. Και βυζάρες. Αν αυτά είναι επικίνδυνα για την ηθική της νεολαίας μας, τότε το ίδιο επικίνδυνες είναι και οι διαφημίσεις παγωτού, όπως ήταν κάποτε επικίνδυνο το ροκ εντ ρολ και το τουίστ, σύμφωνα με τις τότε ανήσυχες μητέρες.




Όλα τα υπόλοιπα media χρησιμοποιούν τη βία και το σεξ με διάφορα επίπεδα ωριμότητας, αλλά τα games εξαιρούνται γιατί... φτου και το πατάω και καθρεφτάκια παντού; Χαμπαριάστε κάτι μαμάδες: όπως υπάρχουν ταινίες, κόμιξ, καρτούν και βιβλία για παιδιά, έφηβους και ενήλικες, έτσι υπάρχουν και games για τις ίδιες κατηγορίες. Στον "Αντίχριστο" του Lars Von Trier βλέπω ένα καβλί full screen να γαμάει σε αργή κίνηση στα πρώτα δευτερόλεπτα και μια γκόμενα να αυτο-ευνουχίζεται στα τελευταία. Εκεί το σεξ και ο διαμελισμός είναι κουλτούρα, αλλά στο Mass Effect και στο Mortal Kombat είναι απλά σοκ; ΑΡΧΙΔΙΑ! Η μόνη διαφορά είναι ότι τα games αποτελούν νέο μέσο ψυχαγωγίας. Όταν είχαν αρχίσει να διαδίδονται οι Χολιγουντιανές ταινίες στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, η λογοκρισία που εφαρμόστηκε πάνω τους ήταν πολύ πιο σκληρή από την αντίστοιχη για τα υπόλοιπα μέσα, όπως το ραδιόφωνο ή τα βιβλία και παραβίαζε πέρα για πέρα το συνταγματικό δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου. Αλλά μαντέψτε ποιο ήταν το επιχείρημα και τότε: "Στο σινεμά, η κινούμενη εικόνα ως μέσον μετάδοσης ιδεών είναι πολύ πιο διαδραστική και πολύ πιο κοντά στην ανθρώπινη εμπειρία απ' ότι στα υπόλοιπα media. Επομένως χρειάζεται ειδική αντιμετώπιση από το νομοθετικό και δικαστικό σύστημα". Χμμμμ... Τι μου θυμίζει;


Όταν είχε βγει το Wolfenstein 3D και το Doom, όλοι οι άσχετοι λέγανε τις ίδιες μαλακιες. Ότι και καλά επειδή διαπράττεις τους φόνους μέσα από τα μάτια του δολοφόνου σε πρώτο πρόσωπο (εξ' ου και ο όρος first person shooter), είναι "διαφορετικό σε σχέση με όλα τα προηγούμενα media και εντελώς πρωτοφανές" (αυτό το "πρωτοφανές" πια, αν είχα ένα ευρώ για κάθε... τέλος πάντων). Και φυσικά θα οδηγήσει τα παιδιά που το παίζουν στη βία και στο φόνο. Το Wolfenstein βγήκε το 1992 και το Doom αμέσως μετά. Έχει περάσει μια εικοσαετία. Τα τότε παιδιά μεγαλώσανε. ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ;!; Σύμφωνα με μια έκθεση του αμερικανικού υπουργείου δικαιοσύνης, η σχολική βία έχει πέσει κατά 40% από το 1992. Ρουφάτε την τάπα σας, μαλάκες!


Και μην ξανακούσω την σκατο-καραμέλα ότι τα παιχνίδια αποξενώνουν τους νέους. Όπως εγώ, έτσι και οι περισσότεροι συνομήλικοί μου γνωριστήκαμε, δεθήκαμε, κάναμε παρέες και σχηματίσαμε φιλίες τόσο στις παιδικές χαρές, όσο και στα σαλόνια μας γύρω από μια κονσόλα. Μην ξεχνάμε ότι σε σπιτικές μαζώξεις ενήλικων φοιτητών, το gaming συχνά αντικαθιστά την προβολή ταινίας ως μέσο διασκέδασης. Και γιατί όχι; Τα games γίνονται όλο και καλύτερα μέσα για να διηγείσαι μια ιστορία. Σε μερικές κατηγορίες μάλιστα έχουν ήδη ξεπεράσει τον ανταγωνισμό, όπως για παράδειγμα στην μετάδοση τρόμου. Για ρωτήστε έναν gamer αν τρόμαξε περισσότερο βλέποντας το Χ,Ψ θρίλερ ή παίζοντας Silent Hill, Dead Space ή Doom 3 με κλειστά φώτα. Ή ακόμα καλύτερα: δοκιμάστε το. Κλασμεντόλ.


Έχουμε 2011. Δεν παίζουμε πια Pong και Tetris. Τα games μπορούν να συνεισφέρουν στη διασκέδαση, την τέχνη, τις κοινωνικές σχέσεις και ναι, ακόμα και στη μόρφωση. Δεν μιλάω για τα ηλίθια επιμορφωτικά games τύπου "παίζω και μαθαίνω διαίρεση". Αυτή η μέθοδος είναι για τον πούτσο και έχει αποτύχει, τόσο στα games, όσο και στα καρτούν (με εξαίρεση αυτό φυσικά). Η μόρφωση σε οπτικοακουστικά μέσα προωθείται καλύτερα ως απλή κίνηση της περιέργειας. Για παράδειγμα, μέχρι πριν λίγα χρόνια, ο κόσμος είχε γραμμένες τις Θερμοπύλες στ' αρχίδια του. Μετά την ταινία "300" όμως, πόσες χιλιάδες παιδιά ανά τον κόσμο μπήκαν στο internet για να μάθουν την αληθινή ιστορία πίσω από τον θρύλο; Αν δέχεσαι αυτό, αλλά αμφιβάλλεις ότι συμβαίνει κάτι αντίστοιχο με το God of War, έρχομαι αύριο από 'κει και σου ρίχνω με βαλλίστρα στο νεφρό! Σόρι, αλλά ακόμα κι εγώ στα γεροντάματα, έμαθα για το κίνημα της Ayn Rand και την αίρεση του Αντικειμενισμού (αίρεση είναι, σκάσε και βλέπε μελλοντικό άρθρο) παίζοντας γαμημένο BioShock!


Ας δούμε λίγο τα κόμιξ. Ξεκίνησαν ως παιδική και εφηβική ενασχόληση, μετά απέκτησαν ενήλικο κοινό και λίγο αργότερα έκαναν τα πρώτα βήματά τους στο καλλιτεχνικό τοπίο χάρη σε μια εκκεντρική, ψαγμένη μειοψηφία οπαδών. Πλέον, με ταινίες όπως το Dark Knight και το Watchmen, τα κόμιξ αναγνωρίζονται ως mainstream μορφή διασκέδασης και τέχνης για όλες τις ηλικίες. Δε χωράει αμφιβολία ότι και τα games θα δικαιωθούν με παρόμοιο τρόπο, αλλά θα πάρει χρόνο.


Το κακό είναι ότι μέχρι να περάσει αυτός ο χρόνος, είμαστε παγιδευμένοι σε αυτή τη λούπα. Όλα αυτά τα γαμάτα που έγραψα πιο πάνω (και είναι γαμάτα) θα βρουν σύμφωνους μόνο μια χούφτα gamers που θεωρούν τα παιχνίδια "τέχνη". Σεβαστές απόψεις, αλλά δεν πρόκειται να επηρεάσουν αυτούς που πραγματικά πρέπει. Γι' αυτό και δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα όταν οι Anonymous, το 4chan και άλλοι e-τρομοκράτες χακάρουν αντι-gaming ιστοσελίδες και γαμάνε στο spam κριτικές από ανάλογα βιβλία και άρθρα. Δυστυχώς, οι νέες ιδέες δεν γίνονται αποδεκτές επειδή ο κόσμος αλλάζει γνώμη. Γίνονται αποδεκτές επειδή απλούστατα, η εκάστοτε γενιά που διαφωνεί με αυτές τις ιδέες ΠΕΘΑΙΝΕΙΟπότε gamers, μέχρι τότε, οπλιστείτε με υπομονή και άφθονη ανωριμότητα. Ίσως να μην μπορούμε να μεταπείσουμε τις ανήσυχες μαμάδες, αλλά στο μεταξύ μπορούμε να πετάξουμε αυγά στα σπίτια τους.


Friday, July 29, 2011

Η οικολογία της Χώρας των Θαυμάτων

Προχθές το βράδυ είχα πάει με την καλοκαιρο-παρέα για άραγμα στην τοπική παραλία. Ανάψαμε τη φωτίτσα μας, κάναμε το νυχτερινό μπανάκι μας και πήραμε τον κλασικό μαλάκα με την κιθάρα που ήθελε να τραγουδήσει το "Φιλαράκι" και τον δέσαμε σ' ένα αρμυρίκι σαν τον Κακοφωνίξ στο Γαλατικό τσιμπούσι. Καλά τα προγνωστικά μέχρι εδώ. Αλλά δυστυχώς, τα όμορφα τελείωσαν πριν καν αρχίσουν. Εκεί που τα γκομενάκια είχαν αρχίσει να "κρυώνουν" και κόλλαγαν πάνω μας σαν πεταλίδες στο βράχο, συνέβη το μοιραίο: Δυο χαρτζιλικωμένοι αναρχο-αυτόνομοι φιλόσοφοι της σαμπάνιας που είχαν έρθει κολαούζο στην παρέα (έπρεπε να βάλουμε περίπολο, εγώ το 'λεγα απ' την αρχή) έκατσαν μαζί μας, έστριψαν ένα γάρο ΝΑ και άρχισαν το μπιριμπίρι.


Το κύριο θέμα του μπιριμπίρεος ήταν η σύγχρονη αστικοποίηση/βιομηχανοποίηση της ανθρώπινης ζωής και γιατί όλα αυτά είναι φτου κακά. Δυστυχώς είχα στείλει τον στενογράφο μου διακοπές και δεν πρόλαβα να κρατήσω σημειώσεις, αλλά επειδή το ζουμί της κουβέντας το έχω ξανασυναντήσει καρμπόν αρκετές φορές, μπορώ να σας το μεταφέρω κάτωθι, πάντα με την γνωστή μου... όχι όχι... με τη ΘΡΥΛΙΚΗ μου αντικειμενικότητα:


- [...] φίλε μου, η βιομηχανική επανάσταση μας μετέτρεψε σε καρκίνωμα της Γης και του ίδιου μας του εαυτού! Φέρε τζούρα.
- Ναι! Και τα Μεγάλα Συμφέροντα ώθησαν τον κοσμάκη να πάει στις πόλεις και να κλειστεί σε κελιά που τα λένε "διαμερίσματα". Αυτό είναι ελευθερία τώρα; Κάνε πάσα.
- Σωστός! Και αντί να τρώμε φρέσκια ντοματούλα, τρώμε απόβλητα και παθαίνουμε καρκίνο. Να γυρίζει ρε, να γυρίζει.
- Έτσι είναι! Η βιομηχανοποίηση του φαγητού, μας καταστρέφει με τα χημικά. Πρέπει να αποκεντρωθεί ο πληθυσμός, να ξαναγίνει τοπική η παραγωγή και να έχει ο καθένας το χωραφάκι του. Δώσε φου.
- Ακριβώς! Πριν έρθει ο Ευρωπαίος ιμπεριαλιστής και τα γαμήσει όλα, οι πρόγονοί μας ζούσαν ειρηνικά, σε αρμονία με τη φύση. Εκεί πρέπει να επιστρέψουμε! Φέρε κι από 'δω.
- Ε, ναι. Αλλά δυστυχώς, το σχέδιό μας δε μπορεί να εφαρμοστεί όσο οι μάζες είναι τυφλωμένες από την προπαγάνδα του Συστήματος. Κοίτα γύρω σου φίλε: είμαστε οι μόνοι που σκάσανε σε παραλία στις 12 τα μεσάνυχτα με παντελόνι και Martens. Αυτό πιστεύω τα λέει όλα!


Okaaaaay... έχουμε πολλή δουλειά σήμερα. Μισό λεπτάκι μόνο να πλύνω δόντια γιατί ξέρασα μες στο στόμα μου...


Και πάμε! Ας ξεκινήσουμε με τα εύκολα: το concept του πράου, ευγενούς και ειρηνικού πρωτόγονου. Σύμφωνα με αυτήν την εικόνα, πριν έρθει ο κακός λευκός Ευρωπαίος πατριαρχικός δολοφόνος, ο πλανήτης μας ήταν μια οικολογική Εδέμ. Λεπτοί, υγιείς και γραμμωμένοι άντρες κυνηγούσαν στη σαβάνα. Με κινήσεις αγριόγατας, έπιαναν το θήραμα και επέστρεφαν θριαμβευτικά στον οικισμό, όπου τους περίμεναν σοφοί γέροντες και γυμνόστηθες γυναίκες με ένα μωρό στο δεξί χέρι και ένα καλάθι μούρα στο αριστερό. Η ομάδα ζούσε μια γλυκιά, ειρηνική ρουτίνα, γλείφοντας απαλά το βυζάκι της Μαμάς Γης, καταναλώνοντας μόνο τα απαραίτητα και επιστρέφοντας τα βιολογικά της απορρίμματα πίσω στη φύση. Οι πόλεμοι μεταξύ φυλών ήταν σπάνιοι και περιορίζονταν σε σύντομες τελετουργικές συγκρούσεις.


Δυστυχώς, αυτή η ρομαντική εικόνα της παλαιολιθικής εποχής είναι παραμύθι της Χαλιμάς και κατασκευάστηκε από χίπηδες ανθρωπολόγους του καναπέ για να κατευνάσουν τις λευκές, αποικιοκρατικές τους τύψεις. Ανασκαφές και παρατηρήσεις σύγχρονων πρωτόγονων δείχνουν το ακριβώς αντίθετο. Όχι μόνο οι πόλεμοι μεταξύ φυλών ήταν ο κανόνας και όχι η εξαίρεση, αλλά οι βιαιοπραγίες, οι γενοκτονίες και οι σφαγές αμάχων ήταν πολύ πιο άγριες απ' ότι σήμερα. Καλά διαβάσατε: Αν εκφράσεις τα θύματα ως ποσοστά επί του συνολικού πληθυσμού και πάρεις υπόψη και την τότε πολεμική τεχνολογία, οι ωραίοι σου πρωτόγονοι ξεκώλιαζαν τους εχθρούς τους χειρότερα κι απ' τη Ναζιστική Γερμανία!


Ομαδικός τάφος στο Tell Brak, Συρία (~3800 π.Χ.) με εκατοντάδες αποκεφαλισμένα πτώματα. 


Ομαδικός τάφος στο Talheim, Γερμανία (~5000 π.Χ.). Τα 34 θύματα βρέθηκαν δεμένα χειροπόδαρα και με το ίδιο χτύπημα στην αριστερή πλευρά του κρανίου, πράγμα που υποδεικνύει μαζική εκτέλεση.


Και όσον αφορά την αρμονική συμβίωση με τη Μαμά Γη, πάλι μύθος. Όλα τα αρχαιολογικά ευρήματα δείχνουν ότι ο εποικισμός μιας περιοχής από ανθρωποειδή συνοδευόταν σχεδόν πάντα από βιασμό του ντόπιου οικοσυστήματος. Και μάλιστα η κλίμακα του εν λόγω βιασμού είναι άμεσα συνδεδεμένη με την πυκνότητα του πληθυσμού και την τεχνολογική πρόοδο των εκάστοτε εποίκων και όχι με κάποια απουσία ηθικής ή έλλειψη οικολογικού πνεύματος. Κοινώς, ο λόγος που δεν γάμησαν τη Γη οι πρωτόγονοι όσο τη γαμάμε εμείς είναι ένας: ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ!


Βασικά αρχίδια. Μια χαρά μπορούσαν: όταν έφτασαν οι πρώτοι λευκοί στη Νέα Ζηλανδία, τα μόνα θηλαστικά που βρήκαν στο νησί ήταν οι Μαορί και οι νυχτερίδες! Στα χρόνια που ακολούθησαν, ανακάλυψαν εκατόμβες εξαφανισμένων ειδών. Εκατοντάδες χιλιάδες σκελετοί βρέθηκαν σπαρμένοι σε όλη τη χώρα, παρέα με χρησιμοποιημένα σκεύη και φθαρμένα εργαλεία και όπλα (γνωστά και ως σκουπίδια). Τα θύματα ήταν κυρίως τεράστια πουλιά που δεν πετούσαν. Απ' ότι φαίνεται δεν είχαν ποτέ φυσικούς εχθρούς, οπότε οι Μαορί μπορούσαν να τα πλησιάσουν και να τα κατασφάξουν χωρίς ιδιαίτερη αντίσταση. Σας θυμίζει μια άλλη, πιο γνωστή και πιο "λευκή" ιστορία οικολογικής φρίκης;


Και αφού το πάω ντουγρού για άρθρο-σεντόνι, ρούφα λίγη ακόμα αλήθεια: πριν την άφιξη των Ινδιάνων, οι βορειοαμερικάνικες πεδιάδες ήταν γεμάτες μαστόδοντα, άλογα, καμήλες, γιγάντιους βραδύποδες, μαχαιρόδοντα αιλουροειδή και διάφορους άλλους πρωταγωνιστές του ICE AGE, που οδηγήθηκαν σε εξαφάνιση. Οι Ανασάζι το πήγαν κι ένα βήμα παραπέρα, στην οικολογική αυτοκτονία: Έχτισαν τεράστιους πολυώροφους οικισμούς αποψιλώνοντας όλα τα γύρω δάση.
.
PUEBLO BONITO, NEW MEXICO. ΠΡΙΝ...

ΚΑΙ ΤΩΡΑ.
Η οικολογική τους αρμονία με τη φύση ήταν τόσο αρμονικά αρμονική, που μόλις 200 χρόνια μετά, είχαν μετατρέψει το γύρω τοπίο σε έρημο και αδυνατούσαν να συντηρήσουν τον πληθυσμό, οπότε εγκατέλειψαν τα πάντα. Και απ' ότι δείχνουν οι έρευνες, το ίδιο συνέβη και στα Νησιά του Πάσχα. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Ο άνθρωπος δεν ζούσε ποτέ αρμονικά με κανέναν και τίποτα. ΠΟΤΕ, ΠΟΤΕ, ΠΟΤΕ! Πάντα διαμορφώναμε και θα συνεχίσουμε να διαμορφώνουμε εμείς το περιβάλλον μας, αντί για το ανάποδο. Αυτό μας ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα ζώα. Επομένως δεν υπάρχει κάποια "ιδανική κατάσταση" στην οποία πρέπει να επιστρέψουμε. Ένα το κρατούμενο.


Το δεύτερο ζήτημα είναι η απόδρασή μας από τα μεγάλα αστικά κέντρα που, σύμφωνα με τα διάφορα τζιβο-χιπόνια, αποτελούν "σύγχρονη φυλακή" και το ουτοπικό όραμα να αποκεντρώσουμε την γεωργία και την κτηνοτροφία και να επιστρέψουμε στην ύπαιθρο και να βρούμε όλοι την υγειά μας. Δηλαδή, το γνωστό σενάριο "ο καθένας με το χωραφάκι του", στο οποίο και απαντώ:


ΒΑΛ' ΤΟ ΧΩΡΑΦΑΚΙ ΣΤΟΝ ΠΑΤΟ ΣΟΥ, ΚΩΛΟ-ΧΙΠΗ!


Ξέρεις γιατί ο κόσμος έφυγε απ' τα χωραφάκια του και πήγε στις πόλεις; Γιατί στα χωραφάκια του ΠΕΘΑΙΝΕ! Κανείς δεν τον προπαγάνδισε, κανείς δεν τον ξεγέλασε, κανείς δεν τον φυλάκισε. Πάρτο χαμπάρι: η πλειοψηφία μίλησε και είπε ότι η αστική ζωή είναι καλύτερη. Ξέρεις τι δουλειά έχει το χωραφάκι που ονειρεύεσαι; Όταν πρέπει να βαράς τα 12ωρα και τα 14ωρα σκότωμα την ημέρα που απαιτεί η αγροτική ζωή, ποια είναι η φυλακή; Όταν χρειάζεσαι ινσουλίνη στις 3 η ώρα τη νύχτα και πρέπει να περπατήσεις 20 και 30 χιλιόμετρα για να μην πεθάνεις, ποια είναι η φυλακή; Αν εσύ είσαι ηλίθιος και θέλεις να επιστρέψεις στην εποχή πριν τη Βιομηχανική Επανάσταση, που το 90% του ανθρώπινου πληθυσμού ήταν αγρότες, με γεια σου. Αλλά μην πας να μας το πλασάρεις σαν καλή ιδέα, μαλάκα! 


Η αγροτική επανάσταση και αργότερα το ξαδερφάκι της η βιομηχανική δεν έγιναν στην τύχη, ούτε ήρθαν 5-10 ιμπεριαλιστές ή κάποιοι άλλοι -ιστές για να τις επιβάλλουν. Έγιναν για να αντιμετωπιστεί το αιώνιο πρόβλημα που μας τυραννάει και σήμερα: ΥΠΕΡΠΛΗΘΥΣΜΟΣ! Γι' αυτό και διαδόθηκαν στον πλανήτη τόσο γρήγορα και τόσο καθολικά. Είχαμε φτάσει σε ένα τέλμα και το δίλημμά μας τότε ήταν το ίδιο με σήμερα: ή γινόμαστε εξυπνότεροι και παραγωγικότεροι ή σταματάμε να το χώνουμε στη μπροστινή τρύπα. Και επειδή τα άρθρα μου κατά της υπεργεννητικότητας δεν έχουν γίνει ακόμα τόσο δημοφιλή, εξακολουθούμε να επιλέγουμε το πρώτο.


Η επιστροφή στο τοπικό αγροτικό μοντέλο, όσο εκσυγχρονισμένη κι αν καταφέρεις να την κάνεις, παραμένει μια επιστροφή. Ένα βήμα πίσω. Και εκτός από παραίτηση και τεμπελιά, είναι και σίγουρη αυτοκτονία. Τα περίπλοκα συστήματα πολύ απλά δεν επιζούν αν πας να τα μεταβάλλεις με τον αφελή τρόπο που περιγράφουν οι μαλακο-χίπηδες. Όταν παλιώνει μια γέφυρα, η καινούργια κατασκευάζεται ακριβώς δίπλα στην παλιά. Γιατί; Διότι το οδικό δίκτυο και όλη η σχετική υποδομή της πόλης συγκλίνουν γύρω από τη συγκεκριμένη τοποθεσία. Αν πήγαινες τη νέα γέφυρα αλλού, θα έπρεπε να σχεδιάσεις και νέες οδικές αρτηρίες από το μηδέν. Αντίστοιχα, αν θέλεις να εισάγεις νέους θεσμούς, πρέπει να χτίσεις πάνω στους ήδη υπάρχοντες και η μετάβαση πρέπει να λειτουργεί αποδοτικά every step of the way. Η λύση στο οικολογικό μας πρόβλημα δεν είναι η εγκατάλειψη της αστικής ζωής, αλλά η ανάπτυξη τεχνολογικών λύσεων που περιστρέφονται γύρω απ' αυτήν. Και σε αντίθεση με τους Μαορί, τους Ανασάζι και τους Πασχαλινούς Νησιώτες (έτσι λέγονται, το είδα στο Wikipedia), εμείς έχουμε την επιστήμη και την παιδεία για να το προσπαθήσουμε, άσχετα αν θα το καταφέρουμε ή όχι. Spoiler alert: όχι.


Στην τελική, στον πούτσο μου για τα χημικά στην ντοματούλα! Η ζωή του ανθρώπου ΔΕΝ είναι μόνο καθαρά πνευμόνια, καλό φαΐ και υγιές, στερεό χέσιμο. Οι τζιβάτοι οικο-κοινωνιολόγοι ανά τις παραλίες, τα στέκια και τα σχήματα μας λένε "να ξυπνήσουν οι μάζες", και "να υπάρξει μια σωστή παιδεία". Μέσα. Αλλά πώς ακριβώς θα γίνει αυτό όταν 9 στους 10 λιώνουν τη ράχη τους στο χωραφάκι ψηλέ; Μπορεί στην κωλο-Αθήνα να έχω λιγότερο ζωτικό χώρο, να βλέπω λιγότερο ουρανό και να τρώω περισσότερο τριβενζολικό πολυμεθυλοκαρκίνο, αλλά μπορώ κουτσά στραβά να επιβιώνω με 8 ώρες απλή, μη-χειρωνακτική δουλειά και την υπόλοιπη μέρα να παίζω, να διασκεδάζω και κυρίως: να μορφώνομαι! Έτσι πήγαμε μπροστά! Χάρη στην αστικοποίηση της ανθρωπότητας, ο Kant, ο Hobbes, o d'Holbach, ο Paine και όλοι οι ΑΣΤΟΙ αρχιτέκτονες του σύγχρονου πνεύματος μας ξεκόλλησαν από τις βασιλο-θεοκρατίες και μας έβαλαν στο δρόμο προς την ελευθερία, ούτως ώστε να μπορέσεις κι εσύ μια μέρα να πετάς άφοβα τις μαλακίες σου στα beach party. Κι αντ' αυτού, προτιμάς να πέρναγαν το χρόνο τους μπολιάζοντας μελιτζάνες και ποτίζοντας κολοκύθια. Άντε και γαμήσου, κι εσύ και το χωράφι σου, καργιόλη αχάριστε!



Thursday, July 21, 2011

Ένα μεγάλο βήμα για την ανθρωπότητα. Προς τα πίσω.

Στις 8 Ιουλίου 2011 άνοιξα το CNN και έκατσα να δω μια θλιβερή στιγμή στην ιστορία της προόδου: την τελευταία εκτόξευση του διαστημικού λεωφορείου. Στις 11.35 τοπική ώρα, οι αστροναύτες του Atlantis έβαλαν μπρος τις πυραυλάρες του κι έκαναν κωλοδάχτυλο στο νόμο της βαρύτητας για μια τελευταία φορά, σηκώνοντας στον αέρα ένα θηρίο δύο χιλιάδων τόνων! 

ΚΟΙΤΑ 'ΔΩ ΜΙΑ ΚΑΒΛΑ! GO BABY GO ! ! !
Τώρα όμως, τον πούλο. Το μόνο μέρος όπου θα δείτε διαστημικό λεωφορείο στον αέρα είναι το ταβάνι του Smithsonian. Η Αμερική επισήμως δεν έχει τρόπο να ανεβάζει κόσμο σε τροχιά και πρέπει να εξαρτάται από άλλες χώρες για αυτή τη δουλειά.


Η εγκατάλειψη των επανδρωμένων αποστολών από τη μεγαλύτερη (υποτίθεται) δύναμη στην εξερεύνηση του διαστήματος, μπορεί πλέον να προστεθεί στη λίστα με τις απογοητεύσεις που μας κερνάει το Διαστημικό Πρόγραμμα εδώ και μια δεκαετία. Καλά ακούσατε: εγκατάλειψη! Το πρόγραμμα Constellation που προοριζόταν να αντικαταστήσει/αναβαθμίσει το διαστημικό λεωφορείο ακυρώθηκε για οικονομικούς λόγους. Διότι οι αποζημιώσεις στους μεγαλο-καρχαρίες της Wall Street και τα δυο-τρία παραπάνω F-22 το χρόνο δε μπορούσαν να περιμένουν. Να πα' να γαμηθούν τα όνειρα και οι εμπνεύσεις μιας ολόκληρης γενιάς! Απ' ότι φαίνεται, το να κάνεις σμπαράλια χώρες που έχουν για κύριο εξαγώγιμο προϊόν την ελονοσία ή να δίνεις μπόνους σε τραπεζικά στελέχη για να μπορέσουν επιτέλους να επιχρυσώσουν τον επιχρυσωτή τους είναι πιο σημαντικό για τα Αμερικανάκια. Εύγε. Πάμε τώρα όλοι μαζί να πασπαλίσουμε το τσιρλιό μας στον τάφο του Isaac Asimov και του Arthur C. Clarke. Μπινέδες!


Και μην ακούω μαλακίες για ελπίδες για διαστημικά προγράμματα από τον ιδιωτικό τομέα. Τα βήματα μπρος που γίνονται εκεί δεν δικαιολογούν τα βήματα πίσω από τη NASA. Ο ιδιωτικός τομέας καλά κάνει και κάνει το κομμάτι του, αλλά δεν μπορεί να γεμίσει τα κενά που αφήνει πίσω η NASA και οι αντίστοιχες Υπηρεσίες στον υπόλοιπο κόσμο. Οι ιδιώτες αλλάζουν γνώμη, αρρωσταίνουν, πεθαίνουν και οι εταιρίες πουλιούνται, αγοράζονται και καταρρέουν απ' τη μια μέρα στην άλλη. Αν θέλουμε να συνεχίσουμε την κληρονομιά του Gagarin και του Armstrong, δεν χρειάζονται απλά και μόνο πολλά λεφτά. Χρειάζονται δεσμεύσεις που διαρκούν δεκαετίες, κάτι που δε μπορεί να αναλάβει ούτε η Goldman Sachs, ούτε ο Αυστραλοπίθηκας ο Richard Branson.


Και για ποιο λόγο να το κάνουν στην τελική; Είτε μας αρέσει είτε όχι, με εξαίρεση 2-3 καινοτομίες που ίιιιιισως μια μέρα βρουν κάποιες καθημερινές εφαρμογές, η εξερεύνηση του διαστήματος έχει υλικό/οικονομικό κέρδος ΜΗΔΕΝ! Και στ' αρχίδια μας. Κάποια πράγματα τα κάνουμε επειδή ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΩΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ, όσο κι αν είναι το κόστος! Αλλιώς, πάρτε όλοι τα τρίκυκλα με τις καρότσες και πάμε Ελβετία να πουλήσουμε τον Large Hadron Collider για παλιο-σίδερα. Ή παλιο-ημιαγωγούς, δεν ξέρω, όλο και κάποια μάντρα θα τους παίρνει.


Και τώρα τι; Με ρομποτικές αποστολές θα τη βγάλουμε; Δε λέω, γαμάνε κι αυτές με τον δικό τους τρόπο. Προτιμώ να εκτοξεύσουμε άλλα τόσα μηχανάκια που θα αλλάξουν για πολλοστή φορά την εικόνα που έχουμε για το Σύμπαν, παρά να ταΐσουμε τον μισό Τρίτο Κόσμο (ναι, αυτή είναι η θέση μου στο αιώνιο ψευτο-δίλημμα της πούτσας, χωνέφτε το). Είμαι ο πρώτος που θα υπερασπιστεί το Voyager, το Venera, το Cassini και τα αδερφάκια τους, αλλά δυστυχώς δεν αρκούν. Όσο αυτόνομο και έξυπνο κι αν είναι ένα ρομπότ, ποτέ δεν θα προκαλέσει το δέος και την έμπνευση των επανδρωμένων πτήσεων. Εδώ και δύο γενιές, τα παιδιά μας μεγάλωναν με μια πανίσχυρη εικόνα: 4-5 γενναίοι παλαβιάρηδες, ντυμένοι στα ασημί, τα άσπρα και τα πορτοκαλί, καβαλούσαν μια από τις πιο περίπλοκες και ισχυρές μηχανές που έφτιαξε ποτέ ο άνθρωπος. Με μια αντίστροφη μέτρηση, η Μηχανή έπαιρνε ένα εκατομμύριο κιλά απ' τους πολύτιμους φυσικούς πόρους της Γης, τα έκανε ατμό σε λίγα δευτερόλεπτα έτσι για το γαμώτο και ανέβαζε τους παλαβούς ήρωες πιο ψηλά από κάθε κοινό θνητό, φτύνοντας φωτιές που κάποτε νομίζαμε ότι μόνο οι δράκοι μπορούσαν να φτύσουν!


Τι πήγε στραβά ρε γαμώτο; Κάποτε το διάστημα ήταν το επόμενο φυσικό βήμα του ανθρώπινου πολιτισμού. Η αρένα που θα φιλοξενούσε όλες τις νέες μας περιπέτειες! Δεν έχουν αξία για κανέναν πλέον όλα αυτά; Πού στο διάολο είναι όλα τα παιδιά με μπλουζάκι και καπελάκι NASA για να κλάψουν το όνειρο που πέθανε στις 8 Ιουλίου; Από έναν Έλληνα μπλόγκερ που πάει να τριανταρίσει περιμένετε αντιδράσεις ρε μαλακισμένα; Αν κρίνω απ' το πόσο νύχτα πέρασε η εκτόξευση του Atlantis και το σχετικό τέλος εποχής, μάλλον ναι. Έλα Αλέκο! Τι είπες ότι θέλει ο γιος σου να γίνει όταν μεγαλώσει; Αστροναύτης;!;


ΧΑΑΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!